20-04-2018

Smits laat Patrao uitlopen in zesde etappe

Met een verschil van meer dan een uur in het klassement van de motoren, had het voor Maikel Smits in de zesde etappe van de Morocco Desert Challenge weinig zin om te gaan jagen op zijn Portugese concurrent Mario Patrao. Zeker niet toen Smits zijn knie verdraaide op een strook met veel stenen. Er moet al iets gebeuren met Patrao, die de etappe won en het klassement aanvoert, wil hem de komende twee dagen de zege in de MDC nog ontgaan – al zou het niet de eerste keer zijn dat de klassementsleider op de laatste dag nog in de problemen komt. Bij de quads ging de dagzege naar Gerard List, die met een marge van 10 uur het klassement bij de quads leidt.

Maikel Smits: “Ik ga er niet vanuit, maar je weet het nooit. Alleen daarom al had het geen zin om alle risico’s te nemen om bij Patrao te blijven vandaag. We zijn twee aan twee gestart, dus we zijn samen vertrokken en tot de lunch- en tankstop (op kilometer 181 van de 308 in totaal) hebben we samen gereden, waarbij ik het grootste deel in de duinen voorop heb gereden. Het navigeren ging goed, maar op één stuk in de duinen reden we recht tegen de zon in. Dat was wel lastig, want je ziet niks. Na de stop kwam er een snel stuk met veel stenen en gaten en daar heb ik Patrao laten gaan. Misschien had ik meer het initiatief moeten nemen, maar ik wilde niet in het stof rijden.

In een oued met veel grote stenen gleed ik weg op een grote steen en ik hoorde mijn knie kraken. Het ging niet hard, hooguit 20 km/u, maar ik ben toch eventjes blijven staan om te voelen of er niets kapot was in mijn knie. Het viel uiteindelijk wel mee, maar op een heel technisch stuk met grote gaten heb ik toch maar wat voorzichtiger gedaan. Toen was Patrao al uit zicht, en heb ik geen moeite meer gedaan om hem bij te halen. Dat trialen is niks voor mij. Ik kan het wel, maar ik ben er eigenlijk te lang voor. Op zulke stukken is Patrao, die een kop kleiner is, toch in het voordeel. Ik kan het wel bijhouden, maar ik kan er niet inlopen.

Toch was het wel een mooie dag. De duinen waren fantastisch. Het is ’s morgens vroeg veel fijner rijden dan ’s middags, want ’s morgens zijn ze harder en zie je meer diepte. Ik wilde daar per se zelf de lijnen uitzetten. Als ik ergens tijd had kunnen winnen op hem, was het daar, maar hij bleef tactisch in mijn wiel zitten. Meer dan een uur maak je er hoe dan ook niet mee goed.”

Gerard List: “Als je geen gekke dingen doet en gewoon netjes navigeert, kun je heel ver komen in deze rally. Dat blijkt wel, want ik ben zeker niet de snelste, maar ik heb nog weinig oponthoud gehad, terwijl de anderen voortdurend fouten maken of de boel kapot rijden. Maandag (etappe 2) had ik een slechte dag. Het was de eerste keer dat ik met de quad zo’n lange etappe reed en met zoveel stenen. Mijn handen waren helemaal verkrampt. Mijn belangrijkste concurrenten was ik woensdag al kwijt. Alex Brusselers had toen al twee dagen stukken gehad en de Fransman die aan de leiding ging, kwam me voorbij vliegen, maar even later kwam hij terug gereden en sindsdien heb ik hem eigenlijk niet meer gezien. Van de aardbodem verdwenen.

Qua rijden gaat het goed. Ik heb nog niet veel meegemaakt, al merk ik wel dat ik niet meer de jongste ben. Het navigeren gaat prima, dat is mijn sterkste troef. En de quad houdt zich ook heel best. We hebben één nacht moeten doorhalen omdat ik vergeten was een aantal onderdelen preventief te vervangen, maar dat heeft verder geen tijd gekost. Nu het zover is dat ik aan de leiding sta, wil ik die uiteraard graag behouden. Ik kan me wel wat permitteren, maar dat wil ik niet. De ssv van Jan Miltenburg heeft daarom nu wat onderdelen en een reservewiel bij zich en zij blijven kort achter me voor het geval dat. Een quad met snelle assistentie, het moet niet gekker worden toch?”

Don't limit your challenges. Challenge your limits.